فهیمه رحیمی
فهیمه رحیمی
فهیمه رحیمی (زاده ۱۳۳۱-درگذشته ۱۳۹۲) نویسنده رمانهای عامهپسند ایرانی بود.
وی با داشتن ۷ کتاب در میان ۴۷ کتاب پرفروش پس از انقلاب ۵۷ در ایران، رکورددار آن فهرست بودهاست.
بیان مسائل، ترسها و آرزوهای زنانه، اغراق در احساسات و توجه به مسئله جدایی و پیوستن از ویژگی آثار وی است.
زندگینامه
پدرش در کارخانه گلیسیرین و صابون کار میکرد و در خیابان شهباز تهران زندگی میکردند.
نخستین فعالیت ادبی جدی وی نوشتن قطعهای ادبی با عنوان دلم برای پروانه میسوزد در ۹ سالگی بود.
وی تجریه کار در زمینه خبرنگاری ورزشی و ادبیات کودکان را نیز در کارنامه داشت.
فهیمه رحیمی در ۱۷ سالگی ازدواج کرد که حاصل آن، یک پسر و یک دختر بود.
وی مدتی در یک حوزه علمیه در محله آبمنگل تهران به تحصیل دروس دینی پرداخت.
پس با مهاجرت به کرج، به عضویت کتابخانه شهر و حلقه ادبی پروین اعتصامی درآمد و نویسندگی را به صورتی جدی تر ادامه داد.
رحیمی اولین کتاب خود را با عنوان بازگشت به خوشبختی در سال ۱۳۶۹ منتشر کرد.
وی ۲۳ عنوان رمان نوشت و منتشر کرد که بسیاری از آنها به صورت متعدد و پیدرپی به چاپ مجدد رسید.
رحیمی همچنین آثاری را برای کودکان نوشته که هیچکدام به چاپ نرسیدهاست.
این نویسنده صبح روز ۲۸ خرداد ۱۳۹۲ در بیمارستان مهر تهران درگذشت.
کتابشناسی
- بازگشت به خوشبختی (۱۳۶۹)
- ابلیس کوچک
- اتوبوس
- آریانا
- اشک ستاره
- باران
- بانوی جنگل
- پاییز را فراموش کن
- پریا
- پنجره
- تاوان عشق
- حرم دل
- خلوت شبهای تنهایی
- خیال تو
- روزهای سرد برفی
- زخم خوردگان تقدیر
- سالهایی که بی تو گذشت
- شیدایی (آخرین رمانش)
- عشق و خرافات
- کوچه باغ یادها
- ماندانا (ادامه رمان پنجره)
- هنگامه
- همیشه با تو
- انتظار
- باور آفتاب
- رز کبود
- عالیه
- برجی در مه
- مرا یاد آر