همان‌طور که میدانید اصولاً همه‌چیز در دنیای انسان از اندیشه او شروع می‌شود.

و تو هرآنچه را که بیندیشی، خلق می‌کنی و همه‌ی زندگی تو، روحیه تو، روان تو، احساس تو، معاشقه‌ی تو، اتومبیل تو، پول توی جیب تو، خانه‌ی تو، معنویت و تقوای تو و بهشتی که هم در این دنیا و هم در آن دنیا می‌سازی همه را تو با لحظه‌لحظه‌های اندیشه‌ات خلق می‌کنی و می‌سازی. بنابراین بسیار مهم است که چگونه فکر می‌کنی؟

اما باید بدانی که نفس اندیشه و فکر در دنیای انسان یک واحد مستقل نیست. اندیشه‌ای که در کارگاه فکر هنرمند تولید می‌شود، درحدود ۶۰ هزار رشته فکری تولید و به جهان هستی منتشر می‌شود.

این اندیشه‌ها در دنیای واقعیت به‌عنوان انرژی به ماده تبدیل می‌شوند.

اندیشه به ایده نقاشی تبدیل می‌شود.

اندیشه به مشتری تبدیل می‌شود.

اندیشه به اثر هنری تبدیل می‌شود.

اندیشه در اینجا درواقع یک معلول است که باید مواد اولیه‌ای بیاید تا در کارگاه ذهن هنرمند پردازش بشود و فکر را بسازد، همان اندیشه‌ای که زندگی یک هنرمند را می‌تواند مثل یک گل زیبا کند و یا انسان دیگری را به حضیض ذلت ببرد.

فکر یک هنرمند مانند پرنده است که دو بال دارد.

بال اول: اعتمادبه‌نفس و باوری که به خودش دارد.

بال دوم: روح و روان و روحیه هنرمند.

یعنی اگر یک هنرمند احساس امیدوارانه داشته باشد، در او اندیشه‌های خلاقانه شکل می‌گیرد.

و همچنین «باور» که کلید اصلی ذهن هنرمند می‌باشد