به دوران کودکی که فکر می کنم و یاد جمع های خانوادگی بخصوص آن سفره های پر از مهر و صفا به ویژه در خانه خودمان می افتم از آنجا که پدرم به شدت اهل نظم بود و همه چیز باید در سر ساعت مقرر خودش اتفاق می افتاد. سفره خانه ما منظم و طبق برنامه پهن می شد و نکته ای از آن سفره هیشه در ذهنم حکم شده است اینکه طبق قانون وضع شده از سمت پدر بر سر سفره مجاز به گفتن دو جمله بودیم یاد نام خدای مهربان و شکرگزاری بابت این سفره و این نعمت که در اختیار ما گذاشته شده است….