توضیحات

معرفی کتاب توسل با استناد به شماره 5-35

کتاب توسل با استناد به شماره 5-35 در خصوص توسل راهی پر نور و نوا به سمت روحی درمانگر است، این کتاب توسط دکتر سوسن صانعی در سال 1402 توسط انتشارات مانیان به چاپ رسیده است.

درباره‌ی کتاب توسل با استناد به شماره 5-35

در نظام آفرینش، تمام موجودات جهان اعم از جماد، نبات، حیوان و انسان از اعماق زمین تا اوج آسمان باید دست به کار باشند تا آدمی بتواند در پرتو هستی این کائنات و آثار و خواص وجود آنها، قسمتی از نقایص و کمبودهای خود را برطرف سازد و پاره ای از کمالات مادی و معنویش را به دست آورد.

چنان که انسان در مسائل مادی برای رسیدن به هر خواسته ای و تأمین هر نیازی از وسیله های گوناگون استفاده می کند، در جنبه های معنوی نیز باید از وسیله مناسب آن بهره مند شود.

انسان در مادیات، گاهی وسیله رسیدن به خواسته خود را انسان دیگری قرار می دهد، مانند بیمار که طبیب را وسیله درمان بیماری خود قرار می دهد و مانند دانش پژوه که معلم و استاد را وسیله تحصیل و بالابردن سطح دانش خود قرار می دهد و گاهی اوقات هم  وسیله را غیر انسان در نظر می گیرد؛ مانند اتومبیل، قطار، هواپیما، دارو، تلفن و… که وسیله نقل و انتقال و درمان و ارتباط می باشند.

در جذبه های معنوی نیز ممکن است واسطه آمرزش گناه و یا رسیدن به بهشت، انسانی باشد که نزد خداوند ارزش دارد و پیوند با او، یکی از وظایف مؤمنان می باشد و یا عملی باشد که در دین، انجام آن، واجب یا مستحب است.

تردیدی نیست در اینکه انسان برای تحصیل کمالات مقصوده خویش، از هر قبیل که هست از مادیات و معنویات، به غیر خود، – یعنی خارج از محدوده وجود خود – نیازمند است.

درباره سایر موجودات نیز جریان به همین منوال است. یعنی هر یک از آنها در رسیدن به کمالات نوعی خود، دست نیاز به سوی موجودات خارج از وجود خویش دراز کرده، از فعل و انفعال و تأثیر اصناف گوناگون عالم خلقت استمداد می کنند و این، همان توسل است که یک واقعیت تکوینی و یک اصل مسلم طبیعی است که در نظام خلقت عالم برقرار بوده و در همه جا مشهود و عیان است. توسل به معنای اتخاذ وسیله برای رسیدن به اهداف و مقاصد انسانی است و هر انسانی در گرو باورها و بینش و ایدئولوژی خود دست به انتخاب وسیله می زند و اهداف خود را مشخص می کند.

ما نیز از آنجا که مسلمانیم، باید واسطه های مقدس را برای رسیدن به مطلوب و مقصود خود که همانا عبارت از قرب الهی و لقای حق است انتخاب کرده و مصادیق آن را برای خویش تعیین نموده و آنها را در جهت پیمودن این مسیر پرپیچ و خم و تاریک و خطرناک به کار گیریم تا بتوانیم رشته وصلی به درگاه ربوبیت پیدا کرده و به توسط این واسطه ها به حضرتش تقرب جوییم.

دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم همراه با رنج ها و زحمت ها است و به قول فلاسفه چون مادی است، این رنج ها و مصیبت ها جزء این زندگی هستند. به هر حال ماهیت این مصیبت ها هر چه که باشد، ما باید در قبال آنها چه عکس العملی نشان بدهیم؟ اگر می خواهیم با آنها برخوردی داشته باشیم که بر زندگی ما اثرات منفی نگذارد یا حداقل اثرات منفی را از خودمان دور کنیم، عملکرد ما چگونه باید باشد؟

وقتی ما انسانی را به ذهن می آوریم، رنج ها و مشکلات قسمت بزرگی از زندگی او را در بر می­گیرند.

همان طور که یک کوهنورد ماهر برای رسیدن به قله کوه مراحل سختی را می گذراند یا یک شناگر موج های متعددی را پشت سر می گذارد و به هدف خویش دست پیدا می کند، بدون تردید یکی از مقتضیات این عالم مادی که ما در آن زندگی می کنیم وجود مشکلات، کاستی ها، نقص­ها و تضادها است که هر انسانی در هر شرایطی که زندگی می کند جلوه ای از این شاخص های مشکلات و ناملایمات را در حیات فردی و اجتماعی خود لمس می کند. بنابراین وجه مشترک همه انسان ها از این منظر برخورداری آنان از مشکلات، سختی ها و ناملایمات است.

وجود مشکلات است که هر کسی متناسب با افکار، عقاید، آموخته ها، تجارب و روشهای تربیتی خود گزینه ای را برای حل و برون رفت از مصائب و مشکلات به وجود آمده انتخاب می کند. سؤال اصلی در اینجا این است که کدام راهکار می تواند ما را از این گرفتاری ها و مشکلات رهایی بخشد؟

هیچ موجودی در این جهان ثابت و پایدار نیست. دائماً منزل و جایگاه عوض می کند و به سوی مقصود خود روان است. از طرف دیگر همه علامت ها نشان می دهند که نوعی میل و کشش در هر موجودی به سوی مقصدی که به سوی آن روان است وجود دارد، یعنی موجودات با نیروی مرموزی که در درونشان هست به سوی مقصدشان کشیده می شوند.[1]

نیازها و مانند آنها واقعیت های موجود در فطرت انسان هستند که با سرشت آدمی عجین شده اند و تعلیم دادنی نیستند و عدم توجه به فطرت پاکی که انسانها بر اساس آن آفریده شده اند و غالباً در اثر غفلت، فراموشی و گناه به وجود می آید، موجب طغیان یک نهاد می شود و مهار نکردن آن تمایلات جهت مخالف را سرکوب می کند و رفته رفته بر آدمی چیره می شود و این بتی است که به دست خود انسان تراشیده شده و سوء استفاده از نیروی انتخاب او را به وضع حاضر رسانده است. در اینجا ضرورت می یابد که ما به دنبال وسایلی بگردیم که توان شکستن بتها و مبارزه با تمایلات و انگیزه های سرکش و شیطانی در نفوس انسانها را داشته باشد و به تعبیر دیگر با متوسل شدن به ابزاری جهت رساندن خود به کمال و قرب الهی و مبارزه با شرارت ها و بدی ها دست می یابند.

عالم هستی بر اساس نظام اسباب و مسببات استوار شده و تمسک به سبب ها و وسایل برای رسیدن به کمالات مادی و معنوی، لازمه این نظام است.

ذکر این نکته ضروری است که توسل می تواند عاملی نیروبخش و سازنده برای جامعه و فرد باشد. بنابراین وقتی افراد یک جامعه به اصول اسلامی و معتقدات مذهبی که از جمله آنها همین توسلات و عشق و علاقه به اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) میباشد پایبند باشند، همگی طبعاً یکپارچه خواهند شد و جامعه ای نیرومند و قوی را تشکیل خواهند داد.

[1]- مطهری، مرتضی؛ وحی و نبوت، ص141

برای آشنایی بیشتر با این کتاب از قسمت وبلاگ سایت مانیان در اینجا کلیک نمایید